پس از انتشار مطلب «تلنگری بر مصوبه حیات بخشیدن به قاتلان گمنام » اینجانب در هفته نامه شهرسبز و فضای مجازی، چند تن از دوستان به مطلب بنده ایرادهایی وارد نمودند که به فراخور سؤال به آن ها جواب دادم. البته نمی دانم قانع شدند یا خیر، اما آن چه مسلم است این که دیگر جوابی به سخنانم ندادند.

یکی دیگر از دوستان چند سؤال را مطرح نمود که این سؤالات هم دربرگیرنده ایرادات آن دسته از دوستان است و هم مسائل دیگری را در خود دارد. پس برای جواب به این دوست عزیز بار دیگر دست به قلم شدم.

از تمام دوستان درخواست دارم تا ابتدا مطلب بنده را به دقت مطالعه نموده، و سپس هر ایرادی که در آن می بینند را بیان کنند تا اگر راه ناصوابی رفته ام، متوجه شده از راه ناصواب خود برگردم:

1.آیا این همه اعدام باعث کاهش قاچاقچیان و معتادین به مواد در کشور شده یا آمار افزایش تصاعدی ست؟

*در این باره حق با شماست و اعدام ها باعث کم شدن تعداد قاچاقچیان و معتادین نشده است و شاید به قول شما دارای سیر صعودی افزایش تعداد آن ها هم بوده باشد که البته بنده از این آمار اطلاعی ندارم.

البته علی هاشمی رئیس کمیته مستقل مبارزه با موادمخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام اعلام می کند که رشد 100 درصدی آنان را در طول چند سال اخیر شاهد بوده ایم.

با توجه به سخنان علی هاشمی در 2 تیر سال جاری که در روزنامه همشهری منتشر شده است که روزانه 100 نفر به موادمخدر اعتیاد پیدا می کنند و ما امروز حدود 4 میلیون معتاد داریم که 15 میلیون نفر از اعضای خانواده های خود را با این مسئله درگیر کرده اند.

پس نتیجه این می شود که اطلاعاتی که شما داده اید درست است.

2.حکمی قابل دفاع است که بازدارنده باشد. ما بالاترین آمار اعدام و در عین حال از معتادترین کشورهای جهان هستیم. پس آیا حکم جایگزین منطقی تر نیست که لااقل وجه بین الملل ما تخریب نشود؟

*دقیقاً با سخن شما درباره این که حکمی قابل دفاع است که بازدارنده باشد موافقم.

این که کشور ما دارای بالاترین حکم اعدام برای قاچاقچیان مواد مخدر است نیز باید عرض کنم تا آن جا که بنده اطلاع دارم حکم اعدام در بسیاری از کشورها بنابه قوانین خودشان در حال اجرا شدن است و اتفاقاً بازدارنده هم بوده است. اما بنده از رتبه بندی کشورها در اعدام قاچاقچیان مواد مخدر بدست نیاوردم.

اما درباره وجه بین المللی باید بگویم که قرار نیست ما کشور خودمان را قربانی دستورات آقایان بین المللی بدانیم که هر جا ما عقب بنشینم از سوی دیگری ما را در مجامع خودساخته بین المللی شان محکوم کنند. کشوری دارای استقلال سیاسی است که بتواند قوانینش را بدون هیچ ترس و واهمه ای اجرا کند. البته قوانین باید آن قدر منطقی باشند که بتوان از آن ها در مجامع بین المللی دفاع نمود. متاسفانه مجامع بین المللی هیچ گاه به صورت واضح اعلام نمی کنند که اعدام قاچاقچی موادمخدر، زناکار، قاتل و ... است بلکه تنها عنوان می کنند که کسی اعدام شده است. آن ها به دنبال بهانه گیری هستند نه این که دل شان به حال ما سوخته باشد. پس وجه بین المللی برای خوش آیند دنیای استکباری بی معناست. اما اگر به معنای وجه خوب بین مردم دنیا باشد باید یک نظرسنجی نمود که آیا مردم دنیا با کشتن کسی که زندگی را از مردم با موادمخدر می گیرد رواست یا خیر؟ و آن وقت خواهید دید که مردم جهان با قتل این قاتلان کاملاً موافق خواهند بود. هر چند بنده نظرسنجی در این مورد نکرده ام، اما وقتی به وجدانم به عنوان انسان مراجعه می کنم براحتی درک می کنم که انسان فاقد انسانیت خطرش از موجودات موذی بیشتر است و باید کشته شود و گرنه به مانند همان کرم سیب مثال های می مانند که بقیه سیب ها را هم خراب خواهد کرد.

و حال بنده از شما می پرسم که چه حکمی منطقی تر از حکم اعدام برای کسی است که به صورت خاموش دست به کار قتل 4 میلیون انسان در کشور ما شده است. و یادمان نرود که قتل یک نفر مساوی قتل همه است.

3.براستی عمده اعدامیان قاچاقچیان کلان هستند باسابقه شرارت آنچنانی؟ یا عمدتاً جوانان بیکار و فقیری هستند که گاه بخاطر 500 هزار تومان دستمزد حاضر به حمل مواد برای آن در حاشیه ی امن نشینان می شوند؟ و اینان بخاطر سادگی و فقر جان می دهند اما نه قاچاق از بین می رود نه معتادین کم می شوند و وجهه کشور هم هر روز خرابتر می شود.

*در مورد این که عمده اعدامیان چه کسانی هستند اطلاعی ندارم. اما مصوبه مجمع تشیخص مصلحت نظام با نگاه به مسئله ای که شما بیان کرده اید سعی کرده است تا صاحب اصلی مواد را نشانه رود و نه خرده فروشان. و البته این نکته که خرده فروش نیز باید تاوان عمل خلافش را بپردازد پس برای او حبس و جریمه و پس از چند بار قرار داده است. آن کس که کیلو کیلو مواد جابجا می کند خیلی کم پیش می آید که نادانسته دست به این عمل بزند. البته باز هم قانون فعلی صاحب اصلی را نشانه دارد. آن کس که به قول خودش بی گناه بوده و نادانسته مرتکب شده است و یا برای پول کمی نیز چنانچه با مأموان همکاری لازم را داشته باشد طبق همین مصوبه شامل رأفت شده و مسلماً از خطر اعدام نجات پیدا می کند. قانون دیگر باید چه بگوید؟

البته مسئله فقر و بیکاری که این روزها به موضوع اصلی و بحران اصلی کشور تبدیل شده است را کسی نمی تواند منکر شود و بنده پیش از این نیز در چند فقره به این مسئله پرداخته ام و نقد خویش و راهکارهای کوتاه مدت و بلندمدتی که به ذهنم خطور کرده است را از باب وظیفه دینی و ملی خود متذکر شده ام.

باز هم از نظر اطلاعاتی که بیان کرده اید با شما موافقم و منکر نمی شوم اما با نتیجه گیری شما مخالفم. کاش نتیجه ای که می گرفتید این بود که وجهه کشور به خاطر بی کاری و ایجاد فضای فقری که امروز شاید خودش را نشان نداده باشد اما اگر اوضاع بحران بی کاری به همین منوال پیش رود باید منتظر فقیر شدن بسیاری از مردم در ده سال آینده بود. که البته بیکاری و فقر لازم و ملزوم یکدیگرند.

5 جوان از خانواده های بسیار فقیر بدون هیچ سابقه جرمی، تاکید می کنم هیچ سابقه جرمی! پارسال همینجا به خاطر نفری 500 تومان که قرار بود موادمخدر را از کنار یکی از پاسگاه های کرمان برای یک قاچاقچی کثیف پیاده عبور دهند، بازداشت و هر 5 تن به جرم حمل زیاد مواد اعدام شدند!!!! قاچاقچی اصلی اصلاً هرگز مجازات نشد چون جرمی متوجهش نبود.

*بنده این خبر را نشنیده ام و به آن اشراف خبری ندارم که بخواهم آن را تایید کنم یا منکر شوم. اما در صورتی که شما گفته اید باید گفت متاسفانه عدم اطلاع از قوانین و ترس از قاچاقچی بزرگ تر باعث عدم همکاری آن ها با مأموران شده است. که طبق همین مصوبه اگر با آن ها همکاری لازم را داشتند نبایستی اعدام می شدند. اما نکته اگر همکاری نداشته اند خب قاضی و دادگاه و قانون را نباید مجرم دانست زیرا آن ها خود به سمت اعدام رفته اند.

آیا 10، 20 یا30 سال حبس نمی توانست آنها را اصلاح کند؟!

هرچند زندانی کردن اینها برای جامعه هزینه نگهداری دارد ولی ما همه مقصریم و  باید هزینه این اصلاح رابدهیم.

*توبه گرگ مرگ است. اتفاقاً اگر قانون حبس طبق گفته شما پیش آید قاچاقچیان احساس امنیت بیشتری نموده و جری تر می شوند. در کدام کشور و در کجای دنیا و تاریخ حبس باعث شده است تا فردی از جرمش ابراز پشیمانی کند در حالی که وقتی مرگ را روبروی خویش می بیند ابراز پشیمانی نکند؟ در ثانی آحاد جامعه چه جرمی کرده اند که بایستی هزینه نگهداری این موجودات را بپردازند؟ تقصیر ما چیست که به قول شما بایستی هزینه اصلاح آن ها را ما بپردازیم؟ این سخن شما نیز صحیح نمی باشد. از هر زاویه ای که به آن نگاه کنیم.

یکی دیگر از دوستان نیز منشاء شرعی آن را خواسته اند. در پاسخ به آن دوست عزیز نیز باید گفت در سوره مائده آیه 33 آمده است:

إِنَّما جَزاءُ الَّذينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْديهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذلِکَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ

کیفر آنها که با خدا و پیامبرش به جنگ برمی خیزند ، و اقدام به فساد در روی زمین می کنند ، فقط این است که اعدام شوند یا به دار آویخته گردند یا ( چهار انگشت از ) دست ( راست ) و پای ( چپ ) آنها ، بعکس یکدیگر ، بریده شود و یا از سرزمین خود تبعید گردند. این رسوایی آنها در دنیاست و در آخرت ، مجازات عظیمی دارند. (ترجمه آیت ا... ناصر مکارم شیرازی)

قوانین جمهوری اسلامی نیز از نظر اکثر فقها و مراجع معظم تقلید حکم شرعی است پس از این سو این قانون نیز برابر حکم شریعت است.

اما از نظر دیگر نظری بیفکنیم به نظر مراجع درباره مصرف مواد مخدر:

حضرت امام(ره): هروئين حرام است و ارتزاق به آن جايز نيست و اعتياد به ترياك جايز نيست و معتاد در صورت عدم لزوم ضرر (يعنى اگر ضرر نداشته باشد) بايد آن را ترك كند و خريد و فروش يا كشت منوط است به مقررات دولت اسلامى و تخلف جايز نيست ، (استفتاآت، ج 2، ص 35 الى 37).

مقام معظم رهبرى: استعمال مواد مخدر و استفاده از آنها مطلقا حرام است، به خاطر ضررهاى فردى و اجتماعى كه بر آنها مترتب است و به همين جهت خريد و فروش و حمل و نقل و نگهدارى آنها هم حرام است مگر در مورد معالجه مرض آن هم به تشخيص پزشك حاذق و مورد اعتماد كه در اين مورد استعمال آن به مقدار ضرورت اشكال ندارد ، (اجوبة‏الاستفتاآت، ج 2، س 324 و 325).

حضرت آيت‏ا...‏ فاضل لنكرانى: استعمال مواد مخدر و خريد و فروش آنها حرام است و استعمال دخانيات نيز اگر زمينه اعتياد را ايجاد كند حرام است و معتاد در صورت عدم ضرر بايد آن را ترك كند و خريد و فروش يا كشت منوط است به مقررات دولت اسلامى و تخلف جايز نيست ، (جامع‏المسائل، ص 249 - 250)

آيت‏ا... ‏مكارم شيرازى: استفاده از مواد مخدر براى هيچ كس جايز نيست؛ مگر اين كه اگر كسى بخواهد آن را ترك كند جانش به خطر بيفتد. هم‏چنين معامله (يعنى خريد و فروش) اين مواد باطل است ، (استفتاآت، ص 155).

اگر نظر بسیاری از علمای اهل سنت را هم در کنار این بزرگوران قرار دهیم متوجه حرمت خرید و فروش و فساد فی الارض قاچاقچیان می شویم.

در ويژه نامه هاي شماره (1 و 2و 3) ستاد مبارزه با مواد مخدر، چاپ 1376 نظرات دیگری از علما به شرح زیر آمده است:

حضرت امام خميني (ره): ترياك آوردن وپخش كردن بين مردم، هروئين آوردن وپخش كردن بين جوانهاي ما، ملت مارا از بين خواهد برد. اينها خودشان قبل از اين كه عذاب الهي برايشان بيايد قبل از اين كه شلاق الهي به آنها بخورد، خودشان ملاحظه بكنند و نكنند، ترك كنند اين را اين جنايت است اين كشيدنِ جوانهاي برومند ماست به از بين رفتن، اين فساد نسل است.

حضرت امام خميني (رضوان ا... تعالي عليه):  اين (مواد مخدر) مايه فساد است، فساد را بايد برداشت تا ديگران اصلاح شوند.

حضرت آيت ا... العظمي بهجت: آيا اينها راستي راستي درحكم شرعي شك دارندكه حرام است؟! من يادم مي¬آيد كه حضرت آيت ا... بروجردي (ره) هم فتواي به حرام بودن دادند.... مصرف هروئين و نظير آن حرام است و آنچه در ارتباط با آن است حكم خود آن را دارد و خريد و فروش آن هم جايزنيست و اعتياد به ترياك جايز نيست و مقدمات آن هم جايز نيست و احتراز لازم است ...

حضرت آيت ا... العظمي مكام شيرازي: بدون شك استعمال مواد مخدر يكي از محرمات است كه ادلّه مختلف شرعيه بر حرمت قطعي آن دلالت دارد و بر همه مسلمانان واجب است كه از اين مواد پليد پرهيز و اجتناب كنند و فرزندان و بستگان و آشنايان خود را از آنها شديداً بر حذر دارندو هركس هرگونه كمكي به كشت و تهيه و حمل و نقل و پخش اين مواد كنند، مشمول مجازات الهي خواهد بود و هرگونه درآمد از آن حاصل شود حرام و نامشروع است همة مسلمين بايد بدانند يكي از نقشه¬هاي خطرناك دشمنان مخصوصاً براي نابود كردن ايمان و توان جوانان، توسعه همين مواد مخدر مي باشد، بنابراين بر حكومت هاي اسلامي و عموم مردم  واجب است كه با آن مبارزه كنند و انشاء ا... روزي بيايد كه مواد مخدر از سرزمين كشورهاي اسلامي ريشه كن گردد.

اما باز هم این نکته را تاکید می کنم که مجازات قاچاقچیان موادمخدر طبق مصوبه مجمع تشیخص باید اعدام باشد.

اما این که چرا بازدارنده نیست به قسمت پایانی مطلب خودم اشاره می کنم و اگر در آن ایرادی یافتید به بنده بگویید زیرا متاسفانه دیدم اکثر نقدها همین مسئله عدم بازدارندگی را مطرح می کنند و نه ایرادی بر جوابی که بنده داده ام:

البته این نکته حائز اهمیت است که برخی به قول خودشان کارشناس ارائه نظر داده اند که حکم اعدام نتوانسته است از بروز مفاسد از جمله قاچاق موادمخدر جلوگیری نماید.

جواب این نقد را هم باید این گونه داد که باید دو نکته مهم را مورد توجه قرار داد: اول آن که آیا با ساده گرفتن قضیه جلوی مفاسد گرفته می شود؟ و دوم آن که چرا به دنبال این نبوده اید که کارشناسانه قضیه را بررسی کنید تا متوجه شوید عیب کار از کجاست.

اگر به قضیه نگاه کنیم باید گفت که اگر حکم اعدام نتوانسته است جلوی این فساد را بگیرد آیا حبس ابد می تواند جلوی آن را بگیرد؟

مسلماً خیر.

اما در باب قسمت دوم هم باید عرض کنم که حتی اگر این آقایان بسیار سطحی به قضیه نگاه می کردند و یک کارشناسی ساده متوجه می شدند که اتفاقا سخت گیری در چنین مواردی نتیجه مثبت دارد. اما اگر این سخت گیری در قانون باشد اما در عمل آن را به اشکالی ساده بنگریم و با حالتی مسخره با آن برخورد کنیم تا لوث شود، مسلماً نتیجه معکوس خواهد داشت.

وقتی قاچاقچی مواد مخدر می داند که افرادی در سیستم قضایی به گونه ای فاسد هستند که براحتی می تواند از زیر تیغ بیرون آید، و یا پس از دستگیری می تواند با انواع ترفندها از زیر تیغ و گاه حبس و جریمه نیز بجهد، مسلماً دیگر به این مسئله نگاهی تمسخرآمیز خواهد داشت؛ چیزی که متاسفانه امروز می بینیم. و این مسئله آن قدر واضح است که اکثر مردم کوچه و بازار هم می دانند. چون دیده اند که فرد پس از دستگیری زودتر از کسی که او را دستگیر کرده است بیرون می آید...

و از همه مهمتر این که بیایید نگاهی بیندازیم به کشورهایی که در این موارد به سختی و در کمال اقتدار برخورد می کنند. همچون عربستان یا کره شمالی یا چین یا... آیا در این کشورها چیزی تحت عنوان معتاد یا قاچاقچی می بینیم؟ و اگر از مردم این کشورهای معتاد و قاچاقچی هستند آیاد درون مرزهای کشورشان فعالیت دارند؟

پس مشکل از نوع قانون نبوده و نیست بلکه در نوع اجرای قانون است...